Hmm,
"mówiąc z prosta" jest to żywiołowy wjazd kamerą w pewien etap życia dwóch przeciętniaków, z których jeden ma manię wielkości, a drugi wiarę w uzdrawiającą moc pastylek. Osobiście przyjęłam film ciepło. Nonsens w stylu "pure" (facet szukający podejrzanych w gabinecie krzywych luster) wraz z banalnymi wątkami tj. umilanie podróży nuceniem rzewnej pieśni "Ooo Żiiizeeel..." uświadamia, że przecież z podobnymi doświadczeniami i kaskadami marzeń nie raz mamy w życiu do czynienia ;) Każdy zobaczył w tym filmie humor, satyrę, metaforę, i pojął na miarę własnych możliwości (czy chęci). Nie wiem jak dla Was, ale dla mnie scena finałowa (fruwająca brama na pilota) arcyciekawie uchwyciła myśl przewodnią filmu niebanalnie zespalając rzeczywistość z fikcją.

W zasadzie film można uznać za udany.
Niektóre patetyczne kwestie wzbudziły we mnie uczucia lekkiego rozbawienia, zamiast natchnionej zadumy :) Ale co ważne, nie wolno zapominać że przedstawiono jedną z możliwych interpretacji "ideii ludzkości" którą utożsamia Jezus Chrystus i "ziemskie" konsekwencje Jego związku z Marią Magdaleną. Zamiast z ostatecznym, burzącym dotychczasowy ład rozstrzygnięciem, widz pozostał z pytaniem o własny, osobisty sens wiary.

PS. Obraz ten to kolejny dowód na to, że wybić się nad drukowany pierwowzrór jest niezmiernie trudno. Kto jeszcze nie widział filmu, wcześniej niech przeczyta książkę ;)